آشنایی با دامنه

شاید زمانی که قصد مراجعه به یک کسب و کار در فضای مجازی را کرده اید، نام دامنه ی آن کسب و کار را پرسیده اید. و یا اینکه قصد طراحی سایت در اصفهان برای کسب و کار خود کرده اید و طراح سایت نام هایی را برایتان پیشنهاد داده است. نام دامنه را در اطرافمان زیاد شنیده ایم، ولی شاید به صورت عمیق نسبت به آن اطلاعاتی نداشته باشیم. در این مطلب از وبلاگ آژانس تبلیغاتی لایت به معرفی دامنه می پردازیم.

هر رایانه در اینترنت دارای آدرسی است که ماهیت منحصر به فرد دارد. این یک رشته از اعداد است و به عنوان آدرس IP شناخته می شود. برای برقراری ارتباط با یکدیگر، رایانه ها رایانه ی دیگری را از طریق آدرس IP آن شناسایی می کنند. نمایش آی پی یا به صورت عدد و اعشار است و یا به صورت صفر و یک (باینری). مثال: آدرس 172.16.122.204 هنگامی که به صورت اعشاری نقطه‌ای نشان داده می‌شود و می‌توان آن را به نماد باینری تبدیل کرد. بعد از تبدیل می شود 10101100 00010000 01111010 11001100.

اما به خاطر سپردن این آدرس IP برای انسان دشوار است. بنابراین برای یافتن آسان مکان در اینترنت، DNS اختراع شد. DNS مخفف Domain Name Server است. یک پایگاه داده است که آدرس IP را به یک آدرس الفبایی عددی منحصر به فرد که به نام دامنه نامیده می شود، ترجمه می کند. بنابراین، دامنه ترکیبی از حروف یا حروف و اعداد است که اشاره به یک آی پی منحصر به فرد می کند. به عنوان یک قیاس می توان نام دامنه را به عنوان آدرس و DNS را به عنوان دفترچه آدرس اینترنت در نظر گرفت.

مثال-1:
اجازه دهید مثالی برای نام دامنه در نظر بگیریم.

www.google.com، www.yahoo.com
“yahoo.com” نام دامنه نامیده می شود.
“www.” به مرورگر می گوید که به دنبال رابط وب جهانی برای آن دامنه باشد.

همانطور که از مثال بالا، واضح است نام دامنه راحت تر از یک آدرس IP به خاطر سپرده می شود.

مثال-2:
فرض کنید آدرس آی پی آدرس www.yahoo.com برابر با 69.147.76.15 باشد. به خاطر سپردن www.yahoo.com در مقایسه با آدرس IP 69.147.76.15 آسان است.

بنابراین، می‌توان چنین گفت؛ نام دامنه به رشته ای از حروف مرتبط با یک آدرس IP اشاره دارد و DNS مکانیزمی است که برای تبدیل یک آدرس IP به نام دامنه استفاده می شود.

انواع دامنه

DNS همه دامنه ها را در یک ساختار سلسله مراتبی سازماندهی کرده است. در بالای این سلسله مراتب، دامنه های مختلف سطح بالا قرار دارند و سپس دامنه ها و زیر دامنه های سطح دوم و سوم قرار دارند. همه این دامنه ها به شرح زیر فهرست شده‌اند:

دامنه های سطح بالا (TLD):

دامنه های سطح بالا در بالاترین سطح در ساختار DNS اینترنت قرار دارند. گاهی اوقات از آن به عنوان پسوند نیز یاد می شود. این بیشتر به TLDهای کد کشور و TLDهای عمومی طبقه بندی می شود که کشور به شرح زیر است:

کد کشور دامنه سطح بالا (ccDLD):

این شامل دامنه های دو حرفی است که شامل یک ورودی برای هر کشور است. مثال: .ir برای ایران .in برای هند، .au برای استرالیا، .us برای سازمان ملل، .jp برای ژاپن و غیره. برای هدف قرار دادن مخاطبان محلی توسط شرکت ها و سازمان ها استفاده می شود. فقط ساکنان کشور مجاز به ccTLD مشخص شده خود هستند، اما اکنون برخی از کشورها به کاربران خارج از کشور خود اجازه می دهند ccTLD های مربوطه خود را ثبت کنند.

دامنه های سطح بالای عمومی (gTLD):

این برای ثبت نام برای همه کاربران بدون توجه به شهروندی، محل سکونت یا سن آنها باز است. برخی از gTLD ها .com برای سایت های تجاری، .net برای شرکت های شبکه، .biz برای تجارت، .org برای سازمان ها، .edu برای آموزش هستند.
سطوح مختلف دیگری وجود دارد که زیر TLD ها هستند .

مرحله دوم

درست زیر TLD در سلسله مراتب DNS است. همچنین به عنوان برچسب نامگذاری شده است. مثال: در (co.ir)، co دامنه سطح دوم زیر in در ccTLD می باشد.

سطح سوم :

مستقیماً زیر سطح دوم قرار دارد. مثال: در yahoo.co.in، نام (.yahoo) دامنه سطح سوم تحت دامنه سطح دوم .co است که در زیر ccTLD است.

زیر دامنه:

این بخشی از یک نام دامنه بالاتر در سلسله مراتب DNS است. مثال: yahoo.com شامل یک زیر دامنه از دامنه .com و login.yahoo.com شامل یک زیر دامنه از دامنه .yahoo.com است.

مزایای نام دامنه:

کاربر نیازی به به خاطر سپردن آدرس IP ندارد.
قابل اطمینان تر و امن تر.